De mensen
Natalie Spaans
Hoi, ik ben Natalie, de oprichter van deze verhalensite. De naam is ontstaan tijdens een fietsritje naar school met mijn toen vierjarige zoon. In het veldje langs de weg zagen we schapen met blauwgekleurde achterwerken, we keken elkaar aan en barstten in schaterlachen uit. Hij een blije kleuter en ik een dolle mama, we hebben er nu nog weleens pret om.
“Als er een schaap over de dam is, volgen er meer.” – Later besefte ik dat er talloze spreekwoorden zijn waarin mensen met schapen worden vergeleken. Wat illustreert hoe wij, net zoals schapen, kuddegedrag vertonen. Zelfs als we daarbij voorbijgaan aan wat we ten diepste voelen, denken en willen. Ook sluiten we elkaar uit – “het zwarte schaap” – en geven elkaar dan (figuurlijk) een stempel, net zoals de boer of boerin hun gedekte schapen markeren door ze een kleur te geven: rood, groen of (in mijn voorbeeld) blauw.
Met het delen van mijn verhalen stap ik uit mijn schaduw; voorbij schaamte, schuld, schande en stigma. Misschien raakt het je, vind je er wat van, of geeft het je (h)erkenning van wat er in jou speelt. Het mag er allemaal zijn. Want: hoe gaaf is het als we elkaar in de kudde opnemen en meenemen in onze alledaagse verhalen? Om elkaar te begrijpen, te raken, blij te maken, niet te veroordelen en juist geen stempel te geven. De eerste schrijfsels die ik deel gaan over mijn verleden. Al is de lading ervan niet meer zo zwaar als die is geweest, toch stuurde mijn hart mijn pen aan om hier eerst over te schrijven. Toekomstige verhalen geven je een blik op meer recente ervaringen en mijn ideeën over diverse onderwerpen, zoals psychische gezondheid, relaties en spiritualiteit.
Liefs, Natalie
Chaki Talma
Het zusje van Natalie. Wij delen dezelfde vader. En daarmee ook dezelfde liefde en lust naar het leven. Het leven dat niet altijd vanzelf is gegaan. En in mijn geval op vele momenten een uitdaging is geweest.
Soms overviel het leven mij. En hoopte ik op een rustiger leven, met mindere dalen en een wat gelijkmatige lijn. Nu kan ik voelen dat alle uitdagingen mij ook veel moois hebben gebracht. En door de diepe dalen ik genoodzaakt werd om op een andere manier naar het leven leren kijken. Een manier waarbij ik de verdieping ben ingegaan en durfde af te dalen naar het onzekere en ongebaande pad. Daar wandel ik nu en kan ik de mooie vruchten van het leven zien. Ook nog steeds onzeker en niet altijd berust op wat er komen gaat. Maar wel met liefde en vertrouwen naast mijn zijden. Waardoor ik verder ga.
Ik zal verhalen delen die op mijn levenspad zijn gekomen, een ongebaand pad met vele verassingen op de weg, misschien herkenbaar voor velen.
Liefs, Chaki