De mensen
Natalie Spaans
Warrig krabbelen en babbelen 🤪 deed ik altijd al. In schriftjes: over mijn dromen en nachtmerries, verliefdheidjes, wat er op school gebeurde, en hoe spannend de dag was tijdens de zware storm in 1990; we woonden 11 hoog. Later waren mijn schrijfsels vooral korte notities in mijn telefoon of in een boekje naast het bed.
Nu, op Blauwe-Kont-Schapen, deel ik een aantal van mijn jeugdherinneringen en ervaringen die later in mijn leven speelden. Verhalen die best rauw en verdrietig zijn, maar ook over alledaags geluk gaan.
Met mijn openheid wil ik bijdragen aan een wereld waar mensen zich gezien, gehoord en gesteund voelen. Niet gebukt gaan onder schuld, stigma en schaamte over pijnlijke gebeurtenissen en keuzes. Maar open zijn over hoe we ons voel(d)en, en dit juist zien als ervaringen om jezelf te kennen, ontwikkelen en vernieuwen.
Stay tuned, haha, of haak af…
Liefs, Natalie
Chaki Talma
Het zusje van Natalie. Wij delen dezelfde vader. En daarmee ook dezelfde liefde en lust naar het leven. Het leven dat niet altijd vanzelf is gegaan. En in mijn geval op vele momenten een uitdaging is geweest.
Soms overviel het leven mij. En hoopte ik op een rustiger leven, met mindere dalen en een wat gelijkmatige lijn. Nu kan ik voelen dat alle uitdagingen mij ook veel moois hebben gebracht. En door de diepe dalen ik genoodzaakt werd om op een andere manier naar het leven leren kijken.
Een manier waarbij ik de verdieping ben ingegaan en durfde af te dalen naar het onzekere en ongebaande pad. Daar wandel ik nu en kan ik de mooie vruchten van het leven zien. Ook nog steeds onzeker en niet altijd berust op wat er komen gaat. Maar wel met liefde en vertrouwen naast mijn zijden. Waardoor ik verder ga.
Ik zal verhalen delen die op mijn levenspad zijn gekomen, een ongebaand pad met vele verassingen op de weg, misschien herkenbaar voor velen.
Liefs, Chaki