Een onsterfelijke ziel – oneindig bewustzijn – met een menselijke ervaring. Dat was er eerst, daarna het aardse jasje: “Holy smoke, is dat zo?”
In de zomer van 2016 ontdekte mijn ex, papa van onze zoon, groene smoothies en de meditatie-app ‘Insight Timer’. We waren al een tijdje gestopt met het eten van vlees en dat, samen met de ‘smulties’ zoals wij ze noemden, had een diep reinigend effect. En het luisteren naar de verschillende meditaties versterkte deze innerlijke schoonmaak. Zo moedigden wij elkaar aan om een betere versie van onszelf te worden en vooral te doen wat bij ons paste als individu. Hij: muzikant, vond inspiratie in de leer van ‘Thich Nhat Hanh’, terwijl ik me toewijdde aan yoga en een opleiding in Sociaal Culturele en Maatschappelijke vorming. En samen mediteerden we in een zen-boeddhistische tempel waar de monnik ons begeleidde in de kunst van het ‘Gewoon zitten met dat wat er is’. Wat eenvoudig klinkt, maar een grote uitdaging bleek: het is zitten zonder afleiding, met al je gedachten, ongemakken en pijn.
Mijn bewuste SpaceZ raketreis was gelanceerd. Ik zeg bewust, want het was als het herontdekken van wijsheid die onbewust altijd al in mij aanwezig was. Het mediteren leidde tot een nieuwe staat van helderheid. Ik was alerter dan ooit; scherp maar niet gespannen. De thema’s die ik als eerste wilde onderzoeken kwamen als ingevingen. De Chakra’s (energiepunten binnen en buiten je lichaam) en de pijnappelklier stonden centraal. In de pijnappelklier wordt het hormoon melatonine geproduceerd, dat invloed heeft op ons dag- en nachtritme. Bij langdurig slaaptekort, kan de productie van melatonine afnemen, wat kan leiden tot een ontregeling van je stemming. Niet vreemd en onbelangrijk dat dit onderwerp zich als eerste aandiende. Want, deze ontregeling was volgens een psycholoog die ik in het verleden bezocht, een van de verklaringen voor mijn aanleg voor depressie. Echter, nu had ik ontdekt, dat in eeuwenoude tradities en bij diverse natuurvolkeren, de pijnappelklier ‘het derde oog’ wordt genoemd, en de poort is tussen de materiële en spirituele wereld. En laat ik nou net vanaf mijn kindertijd al een ongeziene wereld, ongrijpbare aanwezigheid ervaren: in vibraties, kleuren en soms ook beelden. Waarom had mijn psycholoog mij nooit verteld over de pijnappelklier en de spirituele context ervan? Het gaf mij in ieder geval een nieuw vertrekpunt voor het begrijpen en verder onderzoeken van mijn diepe gevoelsleven en ruimere ervaringen in bewustzijn.
Welkom op planeet Aarde, het kwartje dat mijn ziel ervoor gekozen had hier te zijn, viel steeds harder. “Om wat te doen dan?” Nou, om te ervaren, en te leren over liefde als ‘de bron’ en de eenheid tussen alles wat is. Alleen, met dit nieuwe besef betekende het niet dat de donkere gevoelens en gedachten, in mij, stopten. Mijn lichte energie, warmte en mildheid; zowel naar mezelf als naar anderen, werden soms ruw verstoord door verdriet, boosheid en angst. Dat was verwarrend en leek niet te passen bij de inzichten die ik al had verworven. Wat was toch die donkerte in mij? Ik dacht dat ik door de jaren heen wel alles had aangekeken van vroeger, maar toch bleef een onbestemd en echt afgesneden gevoel terugkomen – wat haaks stond op de enorme liefde die ik voelde als kersverse mama. Ik besloot om dieper in mijn hartenpijn te duiken en zou dat doen door dit stuk aan te gaan met een plantmedicijn. “Ik ben er klaar voor om de verdrietige stukken waar ik me niet bewust van ben opnieuw te ervaren,” was mijn intentie: in totale bliss en plezier, gaf madre Aya mij echter andere antwoorden en ervaringen mee tijdens deze innerlijke reis.
Maar, toch niet: Licht, liefde & tralala. Een jaar na deze ceremonie ontmoette ik een man, en in deze connectie werd het donker mij op een presenteerblaadje aangeboden, tot waanzin intens. Niet goed genoeg zijn, angst om te verbinden, angst om te verliezen, er niet mogen of willen zijn, vrijheid en beperking van vrijheid, intimiteit en seksualiteit: in ons contact, in herinneringen en in dromen kwamen deze thema’s voorbij. Ook was onze connectie energetisch sterk voelbaar. Onrust in mijn lijf. Weer vaak wakker in de nacht. Overvallen door synchroniciteit. Triggers en spiegelen. En tot drie of vier keer toe – zonder aankondiging en om de meest absurde miscommunicatie – gingen hij en ik uit de verbinding. Een tweelingziel reis zou de verklaring kunnen zijn voor deze intense connectie/relatie. Ik weet het niet, de waarheid is groots en kan ik slechts deels bevatten. Wat ik wel weet, is dat deze liefde – de zielsherkenning, onze gesprekken, de lol, intimiteit, het genieten van muziek – maar dus ook de heftigheid en het spiegelen, mijn energetische bewustzijn sterker maakte en me terug bracht naar de kern: zonder maskers en met steeds meer (zelf)liefde, balans en acceptatie.
Natalie
